Clamor silenciado contra o bloqueo. Tempos de pandemia

Ducias de organizacións, institucións e personalidades pediron ao goberno dos Estados Unidos que levantasen as sancións e bloqueos en países como Cuba ou Venezuela, para que puidesen afrontar mellor a pandemia do Covid-19. O Secretario Xeral das Nacións Unidas, Antonio Guterres, a Alta Comisaria para os Dereitos Humanos Michelle Bachelet, a relatora das Nacións Unidas sobre o dereito á alimentación Hilal Elver, o Servizo da Igrexa Mundial, o Parlamento Latinoamericano … Nos propios Estados Unidos fixeron -entre outros medios de referencia The New York Times ou The Financial Times, un grupo de membros do Senado, o Consello Nacional de Igrexas de Cristo e diversas Organizacións da Emigración Cubana.

Pola contra Cuba enviou brigadas de saúde a 14 países – en Europa- onde foron recibidas con aplausos, salvo algunha voz da extrema dereita

Pero cal foi a resposta do goberno de Donald Trump á petición de levantar o bloqueo na Illa? El afirma que as sancións “non impiden a compra alimentos ou medicamentos” porque “están deseñadas (só) para negar recursos ao réxime de Castro”.

A realidade é que hai uns días, unha navieira estadounidense, contratada desde China para transportar doazóns de material médico a 24 países da rexión, se negou a entrar a Cuba debido ás leis estadounidenses. Contradicindo que “non  se impiden a adquisición de medicamentos ou alimentos”.

No tocante  a petición de sanción sobre Venezuela a Casa Branca respondeu ofrecendo unha recompensa de 15 millóns de dólares polo Presidente de Nicolás Maduro e anunciando,  o envío de buques de guerra ás costas venezolanas nunha suposta “operación contra o tráfico de drogas”. Mentres estase producindo unha enorme crise sanitaria nos Estados Unidos.

Pero como nos informan de todo isto? Pois con poucas excepcións siléncianse iniciativas que reclaman a eliminación das sancións. Ou como no caso do xornal madrileño ABC, defendendo as sancións. Este xornal animou a caza extraxudicial para o presidente venezolano e describiu os seus supostos contactos co tráfico de drogas como “feitos probados” , feitos contrastados por que xulgar?. Describiu a resposta de Caracas a Washington como unha “ameaza” de Maduro que, ademais de, xunto con Cuba e Rusia, “aproveita o coronavirus para esixir o levantamento de sancións na ONU”.

Introduce de novo, a mensaxe da suposta “entrega dos recursos do país a Castro”: “Maduro envía catro cargueros petroleiros a Cuba no medio dunha escaseza nacional de gasolina”, titulou), o que sería un “agasallo para Cuba”. De verdade un “agasallo”?. O Acordo de Cooperación Integral Cuba-Venezuela garante – cando as ameazas ás compañías marítimas non o impiden – a subministración de petróleo venezolano a Cuba. Pero, ao mesmo tempo, millóns de persoas en Venezuela reciben os servizos – por exemplo – de miles de profesionais sanitarios na Illa, desde 14.000 consultorio populares. Hoxe, o seu traballo é estratéxico contra o coronavirus. Amplas capas da poboación tamén se benefician doutras misións sociais noutros 11 sectores, como a educación, a agroecoloxía ou a cultura e o deporte comunitario, programas desenvolvidos grazas á cooperación con Cuba.

Nada disto ten cabida nas páxinas de ABC ou na prensa corporativa en xeral. Que cando fala de Cuba ou Venezuela non conta como viven e pensan as maiorías sociais de Cuba ou Venezuela. Reflicten as realidades, percepcións e aspiracións de determinados sectores da poboación … e das minorías. Os medios apadriñados politicamente desde Washington, permanecen xordos ante o clamor mundial que lle esixe aos Estados Unidos poñer fin a un intento de xenocidio de dous pobos inocentes.

Fonte: Jose Manzaneda-Cubainformación

Comparte:

Artigos recentes